Dylemat głównego bohatera wydaje się bardzo autentyczny- ktoś kto nie trafił od razu na miłość swojego życia może odnieść podobnie jak on wrażenie, że czas wprowadza rutynę w życie kochanków i miłość z czasem wygasa, przez co woli zachować wielkie uczucie dla siebie by go nie zepsuć... czy jednak słuszna jest to postawa?- aby nie zaznać rozczarowania Aleksander o mało zaprzepaściłby szansę zaznania największej miłości w swoim życiu- jako, że jest to postać filmowa byłoby to ujmujące, nawet gdyby nie nastąpił happy end lecz i w życiu bywa podobnie. Wielu zaprzepaszcza swoje szansę, bo chce zachować piękny obraz tego wyjątkowego uczucia w obawie przed tym, że próba czasu zabiłaby tą fascynację, która obudziła się na początku- nie ulega wątpliwości, że niemal każdy z nas w swym życiu przeżywa wiele miłości a góra jedna może się okazać tą na zawsze. Nawet gdy jesteśmy bardzo zakochani i nasze uczucie jest szczere i odwzajemniane nie możemy być pewni, że będzie tak już zawsze- pozostaje nam ryzykować. Lepiej bowiem nawet się zawieść, niż całe życie ubolewać, że się nawet nie spróbowało, gdyż w takim wypadku może się okazać, że będziemy cierpieć z miłości odbierając sobie chwile szczęścia, które nawet jeśli nie miałoby trwać wiecznie, to na pewno są czymś lepszym niż zatajone uczucie, które do końca życia jest w stanie trawić nas od środka- piękny film- i na mój gust z morałem- gdyż po latach bardziej będziemy pamiętać i żałować zaprzepaszczone szanse niż ewentualne porażki :)

a mimo to jednak ze swojego otoczenia znam co najmniej kilka przypadków, w których mężczyźni (choć również i kobiety) takie jak Aleksander wybierają bezpieczny, monotonny związek z osobą do której uczucie już wygasło, zamiast podjąć ryzyko i tylko czasem po cichu wzdychają za uczuciem któremu niegdyś nie dali szansy... cóż życie...